Ef það er eitthvað sem ekki hefur vantað í flóru íslenskra kvikmynda, eru það sögur úr sveit af miðaldra, hvítum karlpungum sem hella sig blindfulla í miðjum kaflaskilum á æviskeiði þeirra. Útúrsnúningur Síðustu veiðiferðarinnar er annars vegar sá að Íslendingar fá sjaldnast að njóta slíkra sagna þar sem framsetningin einkennist af yfirgnæfandi hressleika og glensi, ólíkt þeirri eymd sem er löngu orðin að móðurmáli okkar … Halda áfram að lesa: Síðasta veiðiferðin
Alltaf er jafn auðvelt að finnast maður eitthvað ofsalega skítugur þegar maður horfir á vitleysingana tvo í Klovn. Að fylgjast með lífi þeirra Franks Hvam og Caspers Christensen er eins og dæmi um verri eðlishvatir karldólgsins, hvors á sinn hátt, án þess að það verði að lögreglumáli. Báðum mönnum tekst alltaf að finna nýjar leiðir til að ganga út fyrir siðferðis- og velsæmismörk og það … Halda áfram að lesa: Klovn: The Final
Oftar en ekki eru heiti á íslenskum kvikmyndum þýdd beint þegar ætlunin er að herja á erlenda markaði. Það er þó ekki alltaf svo og stundum hafa íslenskir framleiðendur reynt að búa til sérstaka titla sem eflaust eiga að skerpa á sölupunktinum sem innlenda heitið gerði ekki. Stundum eru erlendu titlarnir svalir og viðeigandi, en stundum missa þeir marks og verða stórfurðulegir. Skoðum blöndu af … Halda áfram að lesa: Erlend heiti á íslenskum kvikmyndum: „The Icelandic Shock Station“
