Nú er ég alveg tilbúinn til að taka til baka allt það vonda sem ég hef sagt um Men in Black II og 3, þó svo að þær hafi verið báðar slappir og sterílir skuggar forvera síns (og ég skal meira segja leyfa því að slæda að önnur myndin ber rómverska tölu en hin ekki). Jú jú, hin framhöldin höfðu í það minnsta EITTHVAÐ af … Halda áfram að lesa: Men in Black: International
Stundum má velta því fyrir sér hvort John Wick myndirnar séu eða verði afskrifaðar af mörgum í framtíðinni sem taumlaust ofbeldisklám (sem sérstaklega daðrar við innbyggt byssublæti). Að þær séu fátt meira en sundurteygðar afsakanir til að snillingar monti sig af koríógraffi, látum og typpakeppnum – og sé raunverulega engin saga eða þýðing á bakvið þetta allt. Þarna kem ég inn, sem bæði skammarlaus Keanu-aðdáandi … Halda áfram að lesa: John Wick: Chapter 3 – Parabellum
Af hverju? Ókei. $jálfsagt veit maður af hverju, en samt… Hvað er það við Pokémon-æðið? Er það mýþólógían? Heimurinn? Hönnunin? Dýragrimmdin? Og af hverju gat ekki Pikachu bara sagt “Pika Pika” alla myndina? Af hverju Ryan Reynolds? Þetta er súper-truflandi. Jörðin er sammála. Af hverju þurfti myndin að snúast mest í kringum ungt fólk sem kann ekki að leika? Eða gat að minnsta kosti ekki … Halda áfram að lesa: Pokémon: Detective Pikachu
