Kvikmyndin Bergmál markar einstaka tilraun á íslenskum fleti og samanstendur af tæplega sextíu senum, eða tæplega sextíu tökum réttara sagt. Atriðin eru alveg sjálfstæð og ótengd og enginn hefðbundinn „bíóþráður,“ ef svo mætti að orði komast. Öllu heldur skal líta á þetta eins og sketsamynd eða listræna samsuðu af Vine-myndbrotum, nema hér er þemað hvað Ísland getur verið melankólískt eða grátbroslegt í kringum jólatímann. Og … Halda áfram að lesa: Bergmál
Sorgin getur gert sálinni allan fjandann, ekki síst þegar nátengdur einstaklingur fellur frá. Tilfinningasúpan getur slest í hinar furðulegustu áttir og hreinlega breytt manni í allt aðra manneskju. Því er engin ein rétt leið til að takast á við óvæntar aðstæður, en eins og áhorfendur fá að kynnast í Hvítum, hvítum degi stendur ekkillinn Ingimundur frammi fyrir tveimur ólíkum vegum. Þegar nýjar upplýsingar berast um … Halda áfram að lesa: Hvítur, hvítur dagur
Stundum langar manni bara til þess að sjá gígantískar skepnur lemja allt vit úr hverri annarri – og þar af leiðandi áhorfendum líka. Á nákvæmlega þeim velli má með glöðu geði segja að þetta tiltekna Godzilla eintak sé massaskala veisla af háværustu gerðinni. Og það er dásamlegt sjónarspil sem býður upp á margt helling… …þangað til að endalaust streymi af vanillufólki kemur og truflar sjóið, … Halda áfram að lesa: Godzilla: King of the Monsters
