Ungur og eldfær flóttabílstjóri sem kallar sig Baby situr fastur í skuld við glæpamanninn Doc og dreymir um betra líf. Það sem gerir Baby sérstaklega magnaðan undir stýri er hvernig hann leikur bókstaflega eftir eyranu og skipuleggur bæði líf sitt og akstursleiðir eftir tónlistinni sem ómar í eyrum hans. Baby lenti í bílslysi í æsku sem olli honum sífelldu eyrnasuði og notar hann músík allar … Halda áfram að lesa: Baby Driver
Vó… Mad Max: Fury Road er blikkandi, brunandi sýnidæmi um rússíbanareið á hvíta tjaldinu í orðsins fyllstu merkingu. Hún er allt það sem nútímahasarmyndir eru (því miður) venjulega ekki og sannar það með helsjúkum, masterklassa vinnubrögðum aðstandenda. Krafturinn verður slíkur að hægt er að horfa á útkomuna í annað eða tíunda skiptið með kjaftinn enn ósjálfrátt galopinn. Það er næstum því skammarlegt en samt svo … Halda áfram að lesa: Mad Max: Fury Road
Þegar The Avengers kom út fyrir þremur árum síðan hafði lítið sést í líkingu við hana á bíótjaldinu, og helstu nördaklön veraldar ásamt krökkum og myndasöguunnendum náðu að froðufellast úr æsingi. Í dag tekur maður þessu sem sjálfsögðum hlut að sjá haug af pre-establisheruðum ofurhetjum snúa bökum saman og lemja allt frá sér í tvo tíma. En það er einmitt ástæðan af hverju það er viðbjóðslega … Halda áfram að lesa: Avengers: Age of Ultron
