Kvikmyndin Bergmál markar einstaka tilraun á íslenskum fleti og samanstendur af tæplega sextíu senum, eða tæplega sextíu tökum réttara sagt. Atriðin eru alveg sjálfstæð og ótengd og enginn hefðbundinn „bíóþráður,“ ef svo mætti að orði komast. Öllu heldur skal líta á þetta eins og sketsamynd eða listræna samsuðu af Vine-myndbrotum, nema hér er þemað hvað Ísland getur verið melankólískt eða grátbroslegt í kringum jólatímann. Og … Halda áfram að lesa: Bergmál
Hvort sem okkur líkar það betur eða verr, þá þurfum við Íslendingar á Þorsta að halda núna, burtséð frá notagildi eða meintu ágæti lokavörunnar. Formúla þeirra kvikmynda sem Ísland framleiðir í bílförmum er orðin skopstælingu líkust (aftur, burtséð frá gæðum) en á undanförnum þremur mánuðum höfum við til dæmis fengið þrjár íslenskar kvikmyndir sem í grunninn snúast um miðaldra hversdagsfólk utan höfuðborgarsvæðisins sem upplifir stöðnun, … Halda áfram að lesa: Þorsti
The Snowman er byggð á samnefndum reyfara eftir norska rithöfundinn Jo Nesbø, sjöundu bókinni í röðinni um drykkfellda en fluggáfaða rannsóknarlögreglumanninn Harry Hole (þetta eftirnafn er víst borið fram „húle“ á móðurmálinu). Ætlunin hjá aðstandendum hefur vissulega verið sú að keyra í gang glænýja seríu í líkingu við myndirnar um Jack Reacher eða Alex Cross, en hér eltist herra Hole við fjöldamorðingja sem virðist alltaf … Halda áfram að lesa: The Snowman
