Einu sinni var sú tíð þegar áhorfandinn sá Pixar-lampann trítla inn á kvikmyndatjaldið og stappa (e.t.v. myrða) tölustafinn “i” og það þýddi eitthvað. Í dágóðan tíma tengdi maður þetta kompaní við ákveðin gæði. Hvenær breyttist þetta allt? Sumir myndu segja um leið og Cars 2 var gefin út, aðrir Brave ári síðar (ekki hjálpaði hún allavega), eða jafnvel gæti þetta verið uppsöfnuð þreyta eftir taumlausa … Halda áfram að lesa: Toy Story 4
Snögg spurning: Finnst þér gaman að horfa á holóttar, froðukenndar, sykurhæpaðar teiknimyndir sem ráðast á augu þín og eyru með öllu og engu? Wonder Park hefði trúlega átt að vera betur sögð í barnabókaformi, með myndum sem ungt barn hefði skreytt. Myndin er algjör skel af bíómynd – krónískt töfralaus saga um töfrandi skemmtigarð – og aðeins bærilega renderuð grafík forðar hana frá því að … Halda áfram að lesa: Wonder Park
Að sinna foreldrahlutverkinu og fjölskyldulífinu vel, með öllum tilheyrandi hindrunum, getur stundum verið hetjudáðum líkast – eins og snillingurinn Edna Mode mælir. Þessi punktur er ein undirstaða þess hvað það er við Incredibles 2 sem virkar svo vel. Ofar öllu eru báðar Incredibles myndirnar alveg hreint frábærar sögur af viðtengjanlegri (upp að vissu marki…) fjölskyldudýnamík þar sem bónusinn liggur í frábærum hasaratriðum, geggjaðri retró-framtíðarhönnun, yndislegum … Halda áfram að lesa: Incredibles 2
